HET DRAGEN VAN EEN HOOFDDOEK IS EEN POSITIEVE ERVARING

Ik heet Sobia. Ik studeer Geneeskunde en Biomedische wetenschappen. Boven alles wat mij Sobia maakt, ben ik een trotse moslima die een hoofddoek draagt. Ik heb ervoor gekozen om een hoofddoek te dragen, omdat ik het idee had dat de sluier mij de transitie naar nobel- en kuisheid schonk die ik zocht. Zo begon mijn reis naar de verfijnde filosofie van de sluier in Islam en mijn mooie ervaringen met hijab, de sluier.

Ik dacht na bij mezelf hoe ik de combinatie zou kunnen vinden van goed uitzien en niet mijn seksueel fysieke vrouwelijkheid tonen. Ik heb altijd het idee gehad dat het bedekken van het lichaam vrouwen een aparte elegantie geeft. Als kind las ik vaak sprookjes en vond ik het indrukwekkend hoe prinsessen altijd bedekte en lange, maar glorieus mooie jurken droegen. De prinsessen waren meestal bedekt en behaalden toch minstens het hoogst haalbaar esthetisch mooie uitstraling. Ik vond het concept bijzonder dat we alles willen beschermen wat we waardevol en mooi vinden.

Ik was en ben altijd tevreden geweest met mezelf en mijn lichaam, met of zonder hoofddoek. Maar het concept van de sluier gaf iets simpels als mijn lichaam nog een enorm bijzondere waarde erbij, iets wat gevoelswaardig heel dichtbij de sprookjes kwam. Het gaf mij kippenvel om te zien hoe een moslima vandaag nog een waarde die zo mooi is laat leven, namelijk nobelheid.

Nobelheid is een bijzondere waarde voor een moslima. Des te bijzonder is het spirituele leven waarin nobelheid een rol speelt. Een leven waarin aanbidding van God, Allah, het ultieme doel is waar de vrouw naar streeft.  Uit liefde die een moslima heeft voor haar schepper, vloeit de liefde voort voor zijn schepping, oftewel haar medemens. Alles wat een moslima draagt, eet en doet is een sub-uiting hiervan. Dat de klederdracht, haar denken- en doen en manier van leven tot zover in details zoveel betekenis kent, maakt het leven van een moslima zo gelukkig, volledig en levendig.

Het zuiver gevoel van nobelheid van de sluier kan niet met dwang worden ervaren en ben ik net zo hard tegen het idee om een vrouw te dwingen tot de sluier. De sluier is een positieve ervaring op zichzelf. Dwang is echter een vijand van geluk en iets wat niet mengt met deze positieve ervaring zoals water altijd zal weigeren te mengen met olie.

Ik vind het een gunst van de Islam dat ik dit betekenisvolle leven mag bouwen met de fijnere bouwstenen waaronder kuisheid. Ik kan met overtuiging zeggen dat het dragen van een hoofddoek een positieve ervaring is geweest voor mij. Sterker nog, ik zou het erg jammer vinden als ik de inzichten erover en de bijbehorend emotionele toevoeging in mijn leven had gemist.

This Post Has 15 Comments

Leave a Reply